Moss viert 10 jaar Never Be Scared/Don’t Be A Hero in TivoliVredenburg

Moss viert 10 jaar Never Be Scared/Don’t Be A Hero in TivoliVredenburg

Het is een mijlplaat in de jongste geschiedenis van de popmuziek der Lage Landen:

Never Be Scared/Don't Be A Hero

Het album beleeft op zaterdag 28 september zijn tweede lustrum en viert dat in de Ronda van TivoliVredenburg.
Het moment voor een eenmalige, integrale uitvoerig. En een mooie, exclusieve jubileumuitgave ook.

Door Moss zelf. De band die floreert als nooit tevoren en momenteel ook werkt aan een volgend hoogtepunt in hun bestaan.

"2009. Dat klinkt best dichtbij. Oké, gitaren hebben het nog weer wat moeilijker. En hip hop blijkt de nieuwe bruiloftsmuziek. Maar de revolutie is een maatschappelijke, geen muzikale. We kijken nog steeds uit naar de nieuwe Tame Impala en staan straks gewoon weer vooraan bij Vampire Weekend. Met vlag en wimpel slagen we één voor één voor die "ten years after" challenge op social media. Vooruit, geen broekriem meer (wel witte sokken), maar de plaat van Moss nog steeds in het hart en op de tong.

Toen het tweede album van Moss uitkwam was ik vooral onder de indruk van de ch-ch-changes in geluid. In liedjes. In attitude ook. Het zelfvertrouwen om dat aan te durven! Never be scared. Het deed me denken aan twee andere metarphoses in datzelfde jaar. Die van Jack Penate en Paolo Nutini. Ander soort artiesten, zelfde gedaantewisseling ten opzichte van het debuut. Niet als een clown met een nieuw pak. Maar als een beest en haar schutkleur. Natuurkrachten. Overleven. Maar don’t be a hero. In datzelfde nieuwe geluid hoorde ik nog steeds de zorgvuldige aandacht voor het ongewisse. Het onzekere. Twijfel werd ook hier weer gegoten in liedjes die alles zeiden over ons leven op dat moment, om maar weer eens met Brexiteer Morrissey te spreken.

Down but not out. Ook op laatste benen kan er nog prima gedanst worden. I Like The Chemistry. Of Angry Young Man. Wat heb ik ze stukgedraaid. In de vensterbank. Op de dansvloer. Rotown! Doornroosje! Tivoli! Niet alleen de immer zoekende in mij is dankbaar voor deze plaat, maar ook de beroepsliefhebber. Weet je nog? I Aplogise (Dear Simon) op de radio, in de club of live op het podium? Stilstaan was toch geen optie? Ja, stilstaan bij je relatie, de gezamenlijke toekomstplannen, how did I get here? Maar je lichaam was al in beweging. Op het ritme van Simon. Het ritme van de Talking Heads. Het ritme van Vampire Weekend. Het ritme van muziek die tijdloos is.

The scenery won’t change you zingt Marien terwijl ik Spotify wegklik en mijn witte sokken tot onder de knieën optrek. Klaar voor een nieuwe dag." - St. Paul

Moss - TivoliVredenburg
Zaterdag 28 september
Zaal open 18:30
Aanvang 20.15
Entree: 12,55

2 apr. 2019

Naar boven